DERÎ

Derî-1

Di navbera derî û dilê xwe de mam

Li aliyekî tu

Li aliyekî derî

Ne destê min ji derî dibû û ne jî ji destên te.

Min çend payizên sar germ kirin,

Ji bo her tiliyên te

Ne derî dev ji min berdida û ne ez ji te.

Di nav dubendiya êşê de mam

Bê demên deman bû qeder

di ferhenga dilê min de,

Bi dawî nebû roj û şevên bê te,

niha ji ber mayînên êşên xwe didim kûştin

ta ku destê min bigihîje te.

Bê sinor bû sînorên êşa dilê te,

li wir parçeyek ji te digerim,

da ku dilê xwe pîne bikim!

Li ber derî bûm û ez evîn bûm,

Li ber te sekinandîbûm. De bibêje! Ji çi ditirsî?

Her ku dizîvirîm û li te dinihêrtim

Şikestinek ava dibû di destê min de,

Destê min li derî asê bûbû, tu li dilê min.

Evîn şeveke şewatok bû di dilê min de

Ez lavayek bi gazinc bûm li ber deriyê te,

Ne derî û ne ez me li hev nekir!

Pirek li ser dojehê bû navbera min û derî

Tirseke zarokane/ reveke bêwate bû,

Her tilîka te janek û glokek agir bû.

Gelo kîjan aliyê derî bihûşta dil bû?

I

Hatina min a dinyayê ez tenê bûm û tu jî

Çûyina min jî tenê ye û ya te jî

II

Gelo di turikê te de niha çi hene,

ji bilî kulmeke ax û kevirekî spî?

III

Seyra herî xweş bû navê te,

Bi bablîsokek belawela bû porên reş li ser te.

Wek meyê bû her rojên temenê te / min her rojên te vedixwar.

Bi Evdalê Zeynikê, Mem û Siyabend re.

Dizanim tu jî wek min û derî sûcdar î,

Bêdengiya firtonê bû hembêza te, ez jî dareke xeşîm.

Niha pêlên xwe, êşên xwe diweşînim li ber deriyê te/ Deriyên ku ji bo careke din li min vebin.

Derî-2

Li ber derî asê mabû dil…

Divê careke din di navbera derî û dilê xwe de bimama.

Divê careke din li te vegeriyama.

Ji bo çavên te û ji bo jiyana ku ji me hatine dizîn.

Cara pêşîn min tu di heft saliya xwe de /di xewneke rengîn ya li pişt deriyekî text ya ji bapîrê min diyarî mabû de ditîbû.

Di qelîştokên derî de asê mabû çavên reş.

Wê çaxê tu xort / ez zarok bûm.

Diyarbekir mazûvaniyê dikir,

mixabin te xortbûna xwe binpê dikir

min zaroktiya xwe.

Heta ku qelîştokên derî mezin bûn

û heft saliya min wek xewnek bi dawî bû,

vê carê deriyekî hesin ket navbera me.

Deriyekî bêmifte / deriyekî bêhest

deriyekî ku tu car qeliştokên ku li heft saliya min vebûbû wê venebaya.

Ji te bêpar mabûm,

Bêrîkirinek bênav jî ji min re.

Piştî heft saliya xwe niha bi jinîtiya xwe

li navbera derî û Diyarbekir de dimînim…

Her carên ku çavên min li qelîştokên deriyên xerîb diket tu dihatî bîra min.

Wek niha!

Nizanim kê li kê neheqî dikir.

Ew zaroktiya min bû an xortaniya te ya ku bi destê min neket.

Li ber çi kevim?

Li ber evînên dereng mayî / an qelîştokên heft saliya xwe kevim

Bibêje tu kîjan î?

Ew deriyên ên ku bi hezar caran hatibû êşandin

Û di her êşekî de qelîştokên bêsinor ava kiribû.

Niha çima li min venedigeriya?

Her carên ku çavên min li qelîştokên deriyên xerîb diket tu dihatî bîra min.

Ew deriyên min ên ku bi hezaran car hatibû êşandin û di her êşekê de qelîştokên bêsînor ava kiribû, niha çima li min venedigeriya.

Bibêje! Teq teqa dengê singa min bû ku li deriyê te diket /

An ji xewneke bi dizî bû di qelîştokeke qedexe de.

-Li ser singa te me, li aliyê çepê dikeve mala min!

Deriyo! Ma ev ne dengê jane yê?!

Bi hezaran car hêrsên bizdonek li rastî min

û deriyên min ên biqelîştok ketin.

Her carê ku ji wan direviyam

dibûm ewrekî reş û li xwe dibariyam.

-Li ber derî me, deriyo!

Sîwanek ji wî ji xwe re dixwazim ta ku li xwe nebarim.

Tofanek mitosî bû, lê nedişibiya ya Nûh...

Ewil ‘Min hez kir’

Pişt re ‘Tirsiyam’

Ji meselokan min dizanî dawiya her tofanê bi xêr bû.

Çima ya min û ya te nexêr?

Domiya…

Li ber derî asê mabû dil.

Bêxwedî bû, bêçare bû

her du baskê wê şikestîbû /

Çerx nediguherî,

ne ez dibûm heft salî

û ne jî tu xortekî bist û yeksalî!

Ne parsekên welatê bêwar

û ne jî kevnfiroşên bêpar

destê xwe nediavêtin, kilama lêlê û lolo

dûdirêj dibû di qelîştokên bê derî û bê mal.

Li ber derî asê mabû dil,

Şev dibariya li şevên min,

stêrk, heyv tune dibûn di xetên lihêfên min de.

Lamassûs ji kerba dil û derî serî datanî,

loma; navê wê li her demê digûherî!

Li ber derî asê mabû dil…

Divê careke din di navbera derî û dilê xwe de bimama.

Û divê careke din jiyan bûbûya bijangêk

û bihata girtin li çavên min.

Cara pêşîn min tu di xewnekê de dîtibû,

ew çax tu dibûyî derî ez jî di nav qelîştokên te de

dibûm mîxên bêserî.

Li vî alî, li wî alî çima wek Dicle û Feradê

li dor dilê hilatî

Em diçûn û dihatin,

Hevî tenê di qelîştokeke dirokî de çav dişkand,

bo wê, dem xwe şûn ve dikşand.

Ez hîn zarok im di dema xortaniya te / ne xem e bo min sedsaliya te…

Derî-3

Çîva-çîva çîvîkê bû li ber derî;

Derî ji li ber dilê te bû.

Her şev dubare dibû eşên min.

Vê carê ne text bû ne jî hesin.

Her şevên me wiha bûn û demsalên me.

Ne roj li şevê dihat û ne jî demsalên çep û rast.

Roj qedexe bû, şev êşxane

û derî sînorekeî ji ta bû,

her ku dengê çivîkê dihat

Çivîkek şevê bûm,

li dû rojê bûm rojên ku demsala min û te tê de.

Xelekek agir bûm di navbera te û derî de.

Xelek zengarî bû, roj arî; her ku çûm û hatim li ser serê min barî.

Çîva-çîva çivîkê bû li ber derî;

Derî jî li ber dara biyê.

Her şev bahozeke bêdeng siyek dianî, dilê min diperpitî.

‘Şevek gewre bû, li te noq bû dilê min. Gulezarên kozixê henek bi min kirin! Gotin, Ma çivîk û dar?’

‘Newazekî bêhempa bû hembêza te. Perojandina şikestî bûm di sing û berê te de’

Ez çivîkek şevê me. Çawa lê hat nizanim niha li ser darê te me.

Û Dexezariya min nebersivand, Gulezarên kozixê serî tewand.

Çîva-çîva çivîkê bû li ber derî;

Derî jî li ber xeyalan bû, xeyalên ku derketibûn geştê.

Revovanî bû çivîktiya min, li rojvegerekê ez û tu tê de digeriyam

Ji ber ku ez bûbûm çivîk û tu jî baz.

Xetek ji qederê bûm li ber deriyê hêlînekê,

Li tîrojekê digeriyam bê hesin û bê banek,

Her ku bişibiyan du çiyayên welatek,

ku min bizanibiya navê neçîrê bûye bazek

Her ku diçû şevên gewrikî zêde dibûn,

gula berbero rojvantiyê dikir ji bo neçîreke qedexe,

Şûmiyane bû evîn bo min û te,

nikilekî piçûk bû dengê çivîkê li ber perên te!

Navê min çivîk bû yê te baz,

ro-şev asê mabû

di navbera erd û asîmanên deriyên bêmifte de.

Çivîkek şevê me, dixwazim li ser ewran kevim,

Çivîkek şevê me, dixwazim bibim neçîrvanek,

Û Ji bilî kulîlkan bidim dû bazek,

ta ku di nav perên wî de bibim xeyalek.

Ku her deriyên hesin û text bibin ariyê windayek.

Çîva-çîva çivîkê bû li ber derî…